Nieuws

De Tournée Volontier van Eniola

17 november 2023

Met Tournée Volontier werken Tumult en AFS aan een buitenlandse ervaring voor iedereen. Dankzij Europese steun kan je via ons gratis 2-4 weken ervaring opdoen bij een vrijwilligersproject binnen of buiten Europa.

Eniola Aertgeerts kwam deze zomer in Macedonië terecht en schreef na haar ervaring deze mooie brief.

“Heaven on earth”

Dag allemaal! Ik ben Eniola.

“Heaven on earth.” Dat is hoe ik Macedonië zou beschrijven. Niet iedereen zal dat vinden, maar het kan misschien wel gaan gelden voor velen na het lezen van deze tekst. Sommigen zouden Macedonië beschrijven als een iets minder mooi land, omdat er niet overal luxueuze gebouwen staan of sjieke auto’s rondrijden. Maar is dat echt nodig om een land mooi of speciaal te vinden? Waar is de bewondering voor de natuur, voor dieren die letterlijk samen met de mensen leven?

Oké, natuurlijk zijn niet al die straatdieren daar in perfecte staat. Maar zou het niet altijd al zo moeten zijn geweest? De mens die gewoon met de dieren samenleeft in de natuur en gebouwen die niet per se spectaculair zijn op het eerste zicht, maar wel leefbaar zijn, de moeite waard zijn om te bewonderen en de mogelijkheid geven om het mooie eruit te halen, wat die gebouwen dus uiteindelijk wel spectaculair maakt. Is dat niet waarvoor het leven echt staat? En ik zeg niet dat moderne gebouwen niet horen, ze zijn gewoon niet noodzakelijk om iets speciaal en onvergetelijk te maken.

Het leven hoeft eigenlijk niet ingewikkeld te zijn

Het leven hoeft eigenlijk niet ingewikkeld te zijn zoals het nu is. Het leven zou avontuurlijk, magisch, simpel en leerzaam moeten zijn, elke dag. Door wat er zich nu afspeelt in de wereld, is dit misschien moeilijk te begrijpen en ik begrijp dat, maar je moet bij jezelf starten als je deze weg wil op gaan. Denk aan hoe je jouw dagelijks leven avontuurlijker kunt maken door al eens goed rond te kijken in de omgeving waar je nu bent. Zoek en vind iets waar je veel om geeft en laat jezelf naar memoryland meeslepen. Voel de gevoelens die je bij deze herinneringen krijgt en begin vanaf nu vanuit deze gevoelens te werken in je dagelijks leven.

Pas deze liefdevolle gevoelens toe op anderen, op je omgeving, maar ook op jezelf. Je zult merken dat je door deze kleine aanpassing al een grote positieve verandering hebt gemaakt in jouw toekomst.

De wereld ontdekken, tot er geen puntjes meer over zijn

In Macedonië ging ik af en toe alleen op stap en ik probeerde in elk moment iets te vinden dat mij zou opvrolijken of dat mij iets zou bijleren. Dat deed ik door altijd goed rond te kijken, puzzelstukjes bij elkaar te leggen, allemaal op een avontuurlijke en speelse manier, niet zoals op school of op het werk waar alles meestal volgens het plan en op een bepaalde datum geregeld moet zijn. Ik nam mijn tijd, mijn pauzes die ik nodig had om alles eens te overlopen, zodat ik klaar was voor mijn volgend avontuur.

Macedonië gaf mij de bevestiging dat tijd een illusie is die ons meestal alleen maar stress en verdriet geeft. Het gaf mij de bevestiging dat wij, de mens, voor deze wereld zijn gemaakt en dat we deze moeten ontdekken tot het laatste puntje. Tot er geen puntjes meer over zijn.

Eniola Aertgeerts, 20 jaar

 Ik heb heel veel mooie herinneringen aan Macedonië, maar ik wil er één heel speciale delen, zodat anderen hier ook uit kunnen.

DE autorit van Ohrid naar Skopje

We waren met een groepje van 5 naar Ohrid gereden, een prachtig stadje in Macedonië. ‘s Nachts bij aankomst zwommen we na een vermoeiende busrit in het water en hadden een goedlachs gesprek gehad tot we in slaap vielen. Wanneer de ochtend opkwam, maakten we ons klaar om de mooie stad te verkennen. Tijdens de verkenning maakten we een supermooie boottocht die eindigde met een plons in het water. Na de boottocht moesten we jammer genoeg al weer terug richting het busstation, omdat ik en een andere vrijwilliger de volgende dag weer naar België moesten vertrekken. Bij aankomst aan het busstation kwamen we erachter dat de laatste bus al weg was. Dus zaten we vast.

De rit van Ohrid naar Skopje is een rit van 3 uur, dus we besloten om ofwel een extra nachtje in Ohrid te blijven slapen en dan de eerste bus in de ochtend te nemen, ofwel een taxi te nemen. Maar elke oplossing had wel een probleem: we pasten niet met vijf in één taxi en ook de oplossing om nog een nachtje te blijven slapen was niet zo realistisch. Tot er opeens 2 redders in nood tevoorschijn kwamen: 2 jongere jongens die ons op een afstand hoorden sukkelen, waren bereid om ons te helpen. En het grappigste aan dit verhaal is dat hun auto de perfecte zitplaatsen had voor ons hele groepje, inclusief de 2 redders in nood.

Het was een opluchting om te weten dat we op tijd in Skopje zouden geraken en ook om te weten dat alles altijd voor een reden gebeurt. We waren allemaal zeer moe door de drukke dag in Ohrid en door de warmte, waardoor de meesten in slaap vielen tijdens de autorit. Ik besloot daarentegen om de hele rit wakker te blijven en om te zorgen dat de groep veilig was door af en toe mee op de weg en op de bestuurder te letten. Ik zag 2 opties om de rit niet te saai te maken. Optie 1: een langdurig gesprek met de 2 redders in nood, maar daar was ik veel te moe voor. Optie 2: muziek luisteren en alles wat ik beleefd had opnieuw herbeleven in mijn hoofd, en zo mijn herinneringen weer tot leven te brengen in mijn gevoel. En dat is wat ik deed. Er kwamen allerlei herinneringen naar boven en bij elk liedje dat afgespeeld werd, paste de perfecte herinnering. Bijna elke belangrijke emotie die een mens bezit, kwam naar boven.

Af en toe keek ik ook eens naar de 2 redders in nood en ik bewonderde hun vriendschap zo erg dat ik er zelfs emotioneel van werd. Het was zo ontroerend op een positieve manier om te zien hoe mooi een connectie tussen 2 mensen, die echt oprecht om elkaar geven en voor elkaar zijn gemaakt, kan zijn. Het leek wel een film en de muziek in mijn oren maakte het af. Ik waardeerde het ook enorm dat zij ondanks hun lange dag na het werk nog steeds in staat waren om ons te helpen en voor ons 3 uur lang door de avond heen wilden rijden. Ik ben hun namen jammer genoeg vergeten en we hebben uiteindelijk ook geen foto meer kunnen maken samen. Maar zij zullen voor altijd in mijn herinneringen en in mijn hart geschreven staan. Dus bij deze hoop ik dat iedereen die dit leest ook meer waarde zal gaan hechten aan momenten als deze. Laat liefde jou de weg wijzen en je zult zien, dan beloof ik dat jouw leven veel aangenamer en levendiger zal worden.

Groetjes,

Eniola Aertgeerts